از شمع رخت مهدی هوش از سر من رفته

پروانه ی شیدایی در کوی تو جان داده

بنگر همه اشکان از هجر تو خون مهدی

وز آن غم هجرانت روزم همه شب گشته

از سینه ی من آتش مهدی به فلک هم زد

دیوانه شدم اکنون    مستانه و آشفته

مجنون شده ام مهدی دردم نهان تا کی

طاقت ز کفم رفته در مدرسه و حوزه

بیمار توام اکنون مهدی تو پرستاری

آغوش پر از مهرت درمان دلم گشته

من قطره و تو دریا من غرق توام مهدی

من مست و خراباتی در گوشه ی میخانه

مهدی دل شیدایم از عشق تو شد روشن

گویی همه دنیا را در زلف تو حق بسته

مهدی به که گویم من افسانه ی هجرانت

ای لیلی زیبایم هوش از سر من رفته